ขอโทษ

ข้อมูลเบื้องต้น

‘ ขอโทษ ’

มันคงเป็นคำเดียวที่ฉันอยากจะบอกเขา “เพื่อนที่ฉันรักที่สุด”ฉันได้ทำให้เขาเจ็บปวดโดยที่ฉันไม่รู้สึกตัวแม้แต่น้อย..........     ถ้าทำได้ฉันจะย้อนเวลากลับไปแก้ไขทุกสิ่งที่ทำให้เขาเจ็บปวดและเสียน้ำตา......เพื่อน.....ที่ฉันรักที่สุด



***********************************************

พอดีเรื่องนี้เค้าเกิดอารมณ์แปรผันแต่งขึ้นมาไม่รู้จะถูกใจกันรึป่าว

เค้าชื่อ : โม

เพิ่งจะแต่ง(คิดว่า)เป็นรูปร่างเรื่องแรก

ถูกใจไม่ถูกใจก็เม้นท์ด้วยนะจร๊ะ

ขอบคุณทุกคนที่เสียเวลาเข้ามาอ่านจร้า

ย้ำเม้นท์ด้วยนะ

ใครเม้นท์ขอให้รวยๆๆๆๆ

อิอิไม่ว่ากันหรอกจร้าถ้าไม่เม้นท์

.....ขอบคุณอีกครั้งที่เข้ามา....





***********************************************

เนื้อเรื่อง

‘ ขอโทษ ’

มันคงเป็นคำเดียวที่ฉันอยากจะบอกเขา “เพื่อนที่ฉันรักที่สุด”ฉันได้ทำให้เขาเจ็บปวดโดยที่ฉันไม่รู้สึกตัวแม้แต่น้อย..........     ถ้าทำได้ฉันจะย้อนเวลากลับไปแก้ไขทุกสิ่งที่ทำให้เขาเจ็บปวดและเสียน้ำตา......เพื่อน.....ที่ฉันรักที่สุด

“ ฮึก แกทำกับฉันได้ยังไง!! ” ฟ้าสาวหน้าหวานแสนดียิ้มอย่างสดใสเสมอ  แต่ตอนนี้กลับเปลี่ยนไปอย่างที่ไม่เคยจะเป็น ใบหน้าบูดเบี้ยวไปด้วยความโกรธน้ำตาไหลอาบแก้มไม่หยุดจากที่เคยยิ้มแย้มตอนนี้ไม่เค้าแห่งความสดใสนั่นแล้ว...

“ ฮึก ฟ้า...ฮึก ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าแกจะ....” ดาวสาวห้าวหน้าสวยที่ปกป้องฟ้าและห่วงใยฟ้า ไม่ว่าอะไรเค้าก็ทำเพื่อเพื่อนคนนี้ได้ทุกอย่าง....ทุกอย่างแม้กระทั้งชีวิตก็ยอมสละถ้าฟ้าต้องการ...  น้ำตาแห่งความเจ็บปวดได้หลั่งหลินผ่านดวงตาอันเศร้าสร้อย

“ จะอะไร จะรักดาร์ค ใช่ไหม๊!!  ” ฟ้าตะโกนดวงกราดเกรี้ยวมองมายังดาว

“.....ฮึก.....” ดาวไม่ตอบได้แต่ร้องไห้

“ ไปตายซะ ” ฟ้าพูดเสียงเรียบ  “ ถ้าไม่มีแกสักคนเค้าต้องรักฉัน ดาร์คต้องรักฉัน!!  ฉันไม่น่าช่วยแกไว้เลย เพราะแกทุกอย่างในชีวิฉันถึงเป็นแบบนี้ เพราะแก เพราะแก ตั้งแต่พ่อ แม่ พี่ แกก็แย่งความรักของทุกคนไปจากฉัน......ฮึก......ไม่ว่าจะอะไรแกก็ดีไปซะหมด ดีจนฉันถูกเปรียบกับแกอยู่บ่อยๆ ว่าทำไมไม่แบบนั้นล่ะ แบบนี้ล่ะ........ฮึก.........แกรู้ไหม...ว่าฉันเจ็บแค่ไหนฉันต้องทนอยู่กับคำสบประมาทแกเคยรับรู้ไหม๊!! ....ฮึก.... ปากแกก็บอกว่าจะปกป้องฉันจะไม่ให้ใครมาทำให้ฉันเจ็บปวดไม่ให้ใครทำร้ายฉันรังแกฉัน  แต่แกรู้อะไรไหม๊แกนั่นแหละที่ทำให้ฉันเจ็บปวดที่สุด แกนั่นแหละ เป็นแก ไปตายซะ ประกายดาว แกไม่ควรมีชีวิตอยู่ อีกต่อไป!”ฟ้าพร่างพรูพูดในดวงตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด เกรี้ยวโกรธ แข็งกร้าว ความรู้สึกหลากหลายประเดประดังเข้าหา  ........ดาวไม่พูดอะไรในตอนนี้ความรู้สึกของเธอมันเต็มไปด้วยความสับสนปนกันไปหมดเรียงลำดับอะไรไม่ได้เรี่ยวแรงไม่มี อ่อนแอกว่าจะลุกขึ้นยืนได้

“เข้าใจแล้ว..... ฉันเข้าใจทุกอย่างแล้ว ทุกอย่างที่แกต้องการฉันจะสนองมันเอง” ดวงตาไหววูบเพียงครู่ของดาวเผยให้เห็นถึงความทรมานที่มี เขาส่งยิ้มละไมให้เพื่อนรักครั้งสุดท้ายก่อนจะรวบรวมแรงที่มีลุกขึ้นยืนแล้วเดินจากมาจากจุดที่ทรมานที่สุด จุดที่เคยงดงามที่สุด จุดที่มีความสุข....ที่สุด.... “ฉันจะทำตามในสิ่งที่แกปรารถนา...ฟ้า...”

เคยมีคนบอกคุณไหมว่าสิ่งที่คุณคิดจะทำมันมันผิด

และมีเคยคนบอกคุณไหมว่าสิ่งที่คุณทำมันทำให้หลายคนทรมาน

คุณจะเลือกทำมันอย่างไร

ถ้าหากเป็นสิ่งที่คนที่คุณรักมากต้องการ

คนที่เป็นหนี้ชีวิตของ.....คุณ

สำหรับฉัน ฉันเลือกที่จะทำในสิ่งที่เค้าต้องการ

ต่อให้ใครหลายคนต้องทรมาน

ฉันก็จะทำเพื่อให้เค้ามีความสุขมากที่สุดถึงจะแลกด้วย........ชีวิต.....ก็ตาม

..ประกายดาว..

ท้องทะเลอันกว้างไกลกว้างสุดลูกหูลูกตา ดวงอาทิตย์ทอแสงสีส้มนวลตาน่าหลงใหล  หญิงสาวในชุดเดรสยาว ผมที่ยาวสลวยลิวไสวตามแรงลม ดวงหน้าหลับพริ้มรับแรงลมปล่อยกายและใจให้ล่องลอยและปลิวไสว  เธอยืนบนยอดผาชันน้ำทะเลซัดซาดซ้ำแล้วซ้ำเล่าละอองน้ำเผยฟุ้งกระจายสะท้อนแสงแดดเป็นเงางาม  เธอค่อยๆลืมขึ้นช้าๆ แรงลมอ่อนลง

“ได้เวลาแล้วสินะ   เวลาที่จะสิ้นสุดความทรมานของเธอ”

หญิงสาวยิ้มให้ดวงตะวันอันงดงามเป็นครั้งสุดท้าย  เธอค่อยๆ ก้าว ค่อยๆ ก้าว ค่อยๆ ก้าว

จนพ้นขอบผาร่างทั้งร่างก็พรันร่วงหล่นสู่เบื้องล่าง เกรียวคลื่นซัดซาด กลืนร่างหญิงสาวให้ลับหายไป .......เหลือเพียงความทรงจำที่แสนสุขของเธอกับเพื่อนรักของเธอ


........................

“ฟ้าฉันสัญญาว่าจะปกป้องแกไม่ให้ใครมาร้ายจิตใจแก อื้ม”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ดาวแกสัญญาแล้วนะ  แล้วแกอย่าทำซะเองล่ะ”

“ไม่มีทาง  ฉันไม่มีทางทำกับแกแน่!”

“แต่กับคนอื่นไม่แน่ใช่ม่ะ”

“ก็อาจจะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า”

.................

“.........ฉันขอให้แกมีความสุขตลอดไป..เพื่อน..”

“......ขอโทษที่ทำให้แกเจ็บเสมอมาขอโทษ......”

“....ขอโทษนะ....ฟ้า....”